ناگزیر

اگر با همین فاصله ای که به من حق دیدنت را دادند

از میان آنان که چون پوست مرغ به پر و بالت چسبیده اند

تماشایم برایت جالب بود که هیچ !

اما اگر باز

نفمهی اشتیاقم را

ناگزیر رنگ می بازی در نگاهم

و وقتی باز آیی

نگاهت برایم مثل پوشیدن ناگهانی دمپایی خیس بی دریغ و چندش آور می شود

و هر کلامت در ذهنم درست مانند این که

یادت برود Alt - shift بگیری و فقط و فقط بنویسی ...